چه آهنگی برای کودکان بهتر است ؟

ریتم و جذابیت
در اینجا می خواهیم به یک جنبه خاص اشاره کنیم ، که می تواند یک مکانیسم اساسی از اثرات مفید انتقال موسیقی را نشان دهد. این ویژگی خاص به این واقعیت مربوط می شود که فعالیت های موسیقی معمولاً مبتنی بر ریتم است. بیشتر سبک های موسیقی دارای الگوی زمانی زیرین هستند که به آن متر گفته می شود و یک ساختار سلسله مراتبی را بین نقاط زمانی تعریف می کند (لندن ، 2004). از نظر ژنتیکی ، تبعیض ریتمی در نوزادان 2 ماهگی مشاهده می شود (ترهوب و هانون ، 2006). مانند بزرگسالان ، نوزادان 7 ماهه می توانند یک ضرب و شتم زیرین را دسته بندی کنند ، ریتم ها را بر اساس متر طبقه بندی کنند (هانون و جانسون ، 2005) ، و نوزادان 9 ماهه می توانند به راحتی اختلافات زمان کوچک را در شدت متریک نسبت به غیر متریک طبقه بندی کنند. ریتم (Bergeson and Trehub، 2006).

نظریه حضور پویا نشان می دهد که الگوهای ریتمیک در موسیقی فقط به دلیل همگام سازی فرایندهای توجه که به دوره های موجود در ریتم شنوایی القا می شوند ، قابل درک هستند (جونز و بولتز ، 1989). در حقیقت ، جمعیت های عصبی در قشر بینایی به ریتم منظم ارائه محرک وابسته هستند که مکانیسم انتخاب توجه است (Lakatos و همکاران ، 2008). بنابراین پیشنهاد شده است که فعالیتهای موسیقی که حاکی از درک و تولید ریتم است ، فرآیندهای توجه را آموزش می دهد که از دیگر عملکردهای شناختی نیز بهره مند می شود. در واقع ، یک مطالعه جدید با کودکان نشان داد که فعالیتهای موسیقی باعث افزایش دقت ریتمهای تولید شده می شوند (اسلاتر و همکاران ، 2013) ، در حالی که نوازندگان بزرگسال در تولید مثل فواصل ریتمیک به طور قابل توجهی دقیق تر هستند (چن و همکاران ، 2008) ، تشخیص بی نظمی های متریک ( جیمز و همکاران ، 2012) و حفظ

ریتم در مواردی که هیچ یک از خارج از کشور تأمین نشود (Baer et al.، 2013).

 

 

 

 

 

رابطه کودک و آهنگ

پیش بینی های ژنتیکی
مغز این نوازنده به عنوان الگوی خوبی برای مطالعه انعطاف پذیری عصبی شناخته شده است (مونت و همکاران ، 2002). این واقعیت که در چندین مطالعه ، ارتباطی بین میزان تفاوتهای آناتومیکی و سن شروع آموزش موسیقی به شدت وجود دارد که بر ضد این احتمال که این اختلافات پیشگویی و علت هستند ، نه نتیجه تمرین موسیقی استدلال می کند. از طرف دیگر ، آلودگی بیشتر مطالعات طولی با کودکان این است که اینها از نظر همبستگی هستند و بیشتر آنها موضوعات را بطور تصادفی به آموزش موسیقی یا گروه کنترل اختصاص نمی دهند. در نتیجه ، اثرات مثبت مشاهده شده بر عملکرد شناختی ممکن است نه تنها از تمرین موسیقی بلکه ناشی از تفاوت انگیزه برای یادگیری یا هوش عمومی ، مستندات موسیقی کنار گذاشته شود. از آنجا که توانایی های شناختی عمومی (داری و همکاران ، 2010) و شخصیت (وسلکا و همکاران ، 2009) تا حدی از نظر ژنتیکی از پیش تعیین شده اند ، تفاوت های فردی در این زمینه ها که در نوازندگان (در مقابل غیر موزیسین ها) مشاهده می شود ، بعید به نظر می رسد که فقط یک باشد. نتیجه آموزش موسیقی (بارت و همکاران ، 2013 ؛ کوریگال و همکاران ، 2013).

بحث در مورد طبیعت در مورد پرورش پیرامون انعطاف پذیری ناشی از تمرین موسیقی ادامه می یابد و از آنجا شروع می شود که تعداد مطالعات تصویربرداری عصبی رو به رشد است و مطالعات اخیر انجمن گسترده ژنوم تأیید کرده است که بسیاری از ویژگی های موسیقی ارثی است. درک زمین موسیقی (Drayna و همکاران ، 2001) ، زمین مطلق (Theusch و همکاران ، 2009) ، و همچنین خلاقیت در موسیقی (Ukkola و همکاران ، 2009) ، و شاید حتی حساسیت به موسیقی (لویتین و همکاران ، 2004) ، همه مشخص شده است که عوامل ژنتیکی دارند. مهمتر از همه ، این پیش بینی ها معمولاً برای کودکان در امتحان ورودی مدرسه موسیقی مورد آزمایش قرار می گیرند. بنابراین ، منصفانه است که اذعان کنیم که در حالی که یادگیری یک مهارت پیچیده ، مانند نواختن ساز ، عملکرد و ساختار مغز را شکل می دهد ، ممکن است متغیرهای توضیحی اضافی وجود داشته باشد که به تفاوت های مشاهده شده بین مغز "نوازندگان" و "غیر نوازندگان" کمک می کند. " کنترل سطح انگیزه ذاتی در مطالعات تجربی آموزش موسیقی ، مانند مواردی که توسط مورنو و همکاران انجام می شود ، دشوار است (بسون و همکاران ، 2007؛

 

 

چرا موسیقی کودکان را اروم می کند ؟

عملکرد اجرایی
مفهوم کارکرد اجرایی به فرآیندهای شناختی که توسط قشر جلوی مغز تنظیم شده است ، کمک می کند تا به ما اجازه داده شود تا روی وسایل و اهداف متمرکز بمانیم و به طور آگاهانه (با کنترل آگاهانه) رفتارهای خود را در پاسخ به تغییرات محیط تغییر دهیم (Banich، 2009). اینها شامل کنترل شناختی (توجه و مهار) ، حافظه کاری و انعطاف پذیری شناختی (تعویض وظیفه) است.

هانون و مربی (2007) پیشنهاد کردند که آموزش موسیقی فرآیندهای اختصاصی حوزه را تحت تأثیر قرار می دهد که بر شکل ورودی موسیقی و میزان بافت قشر اختصاص داده شده به پردازش آن ، و همچنین فرآیندهای توجه و عملکرد اجرایی تأثیر می گذارد. در حقیقت خواسته های توجه و حافظه و همچنین هماهنگی و توانایی جابجایی بین کارهای مختلف ، که در یادگیری نواختن ساز نقش دارند ، بسیار زیاد هستند. این یادگیری بستگی به ادغام فرآیندهای از بالا به پایین و پایین به بالا دارد و ممکن است آموزش این ادغام که پایه و اساس فرآیندهای تقویت شده توجه و حافظه مشاهده شده در آموزش دیده های موسیقی را تشکیل می دهد ، بستگی داشته باشد (مربی و همکاران ، 2009). به نظر می رسد کارکردهای اجرایی هنگام یادگیری نواختن ساز بسیار درخواست شده اند (بیالیستوک و دپاپ ، 2009). در حقیقت ، مورنو و همکاران. (2011) دریافت که حتی پس از یک آموزش موسیقی کوتاه مدت (20 روز) با یک برنامه رایانه ای ، کودکان عملکردهای اجرایی خود را که در یک کار بدون رفتن انجام شده است ، بهبود بخشیده اند. به طور مشابه ، از نظر ظرفیت حافظه کاری ، یک مطالعه طولی اخیر نشان داد کودکانی که در برنامه موسیقی 18 ماهه به مدت 18 ماه گنجانده شده بودند ، در گروه کنترل که در همان دوره از یک برنامه علوم طبیعی پیروی می کردند ، از کودکان در گروه کنترل بهتر بودند (رودن و همکاران). ، 2013).گسترده دامنه است.

 

تاثیرات موسیقی بر کودکان

بلوغ تراکم الیاف در قسمت جلوی چپ ، جسم شکمی و قشر قدامی متصل به لوبهای فرونتال همزمان با رشد ظرفیت حافظه کار است ، در حالی که توانایی خواندن با مقادیر ناهمسانگردی کسری در لوب تمپورال چپ ، همانطور که در کودکان بین سنین مشاهده شده است. از 8 و 18 (ناجی و همکاران ، 2004). به طور مشابه ، بلوغ فیبرهای قشر مغز با ایجاد حرکات انگشتان خوب موازی است (Paus et al.، 1999). سطح مقطع قشر کالوس حداقل تا اوایل بزرگسالی رشد می کند (کشوان و همکاران ، 2002) ، در حالی که الیاف پروژکسیون اندام خلفی کپسول داخلی (حمل الیاف حسی به مناطق پردازش آنها در قشر مربوطه) فقط نزدیک می شوند. نقطه مجانبی در بلوغ سنین 21 تا 24 سالگی است (Bava et al.، 2010).

این زیر بخش تأکید کرد: هرگونه تمرین شدید ، از جمله آموزش سازهای موسیقی در کودکی ، بسته به سن شروع ممکن است تأثیر متفاوتی در انعطاف پذیری مغز و رشد شناختی داشته باشد. با این حال ، بسیاری از محققان دوره های حساس در رشد مغز خاطرنشان می کنند که نقش انگیزه و توجه در همه یادگیری ها عمیق است و نباید به ویژه در دوره های حساس دست کم گرفت (Hensch، 2004). و همانطور که نمونه یادگیری زبان در نوزادان نشان می دهد (کوهل و همکاران ، 2003 ؛ کوهل ، 2007) ، محیط اجتماعی و معلمان ممکن است از اهمیت یکسانی برخوردار باشند.آموزش موسیقی شامل یک همسان بودن است