چرا موسیقی کودکان را اروم می کند ؟

عملکرد اجرایی
مفهوم کارکرد اجرایی به فرآیندهای شناختی که توسط قشر جلوی مغز تنظیم شده است ، کمک می کند تا به ما اجازه داده شود تا روی وسایل و اهداف متمرکز بمانیم و به طور آگاهانه (با کنترل آگاهانه) رفتارهای خود را در پاسخ به تغییرات محیط تغییر دهیم (Banich، 2009). اینها شامل کنترل شناختی (توجه و مهار) ، حافظه کاری و انعطاف پذیری شناختی (تعویض وظیفه) است.

هانون و مربی (2007) پیشنهاد کردند که آموزش موسیقی فرآیندهای اختصاصی حوزه را تحت تأثیر قرار می دهد که بر شکل ورودی موسیقی و میزان بافت قشر اختصاص داده شده به پردازش آن ، و همچنین فرآیندهای توجه و عملکرد اجرایی تأثیر می گذارد. در حقیقت خواسته های توجه و حافظه و همچنین هماهنگی و توانایی جابجایی بین کارهای مختلف ، که در یادگیری نواختن ساز نقش دارند ، بسیار زیاد هستند. این یادگیری بستگی به ادغام فرآیندهای از بالا به پایین و پایین به بالا دارد و ممکن است آموزش این ادغام که پایه و اساس فرآیندهای تقویت شده توجه و حافظه مشاهده شده در آموزش دیده های موسیقی را تشکیل می دهد ، بستگی داشته باشد (مربی و همکاران ، 2009). به نظر می رسد کارکردهای اجرایی هنگام یادگیری نواختن ساز بسیار درخواست شده اند (بیالیستوک و دپاپ ، 2009). در حقیقت ، مورنو و همکاران. (2011) دریافت که حتی پس از یک آموزش موسیقی کوتاه مدت (20 روز) با یک برنامه رایانه ای ، کودکان عملکردهای اجرایی خود را که در یک کار بدون رفتن انجام شده است ، بهبود بخشیده اند. به طور مشابه ، از نظر ظرفیت حافظه کاری ، یک مطالعه طولی اخیر نشان داد کودکانی که در برنامه موسیقی 18 ماهه به مدت 18 ماه گنجانده شده بودند ، در گروه کنترل که در همان دوره از یک برنامه علوم طبیعی پیروی می کردند ، از کودکان در گروه کنترل بهتر بودند (رودن و همکاران). ، 2013).گسترده دامنه است.

 

 

ضریب هوشی عمومی و پیشرفت تحصیلی
تحقیقات گسترده ای درمورد اینکه چگونه موسیقی می تواند هوش را افزایش دهد و شنونده را باهوش تر کند ، انجام شده است (راسچر و همکاران ، 1993 ؛ دگ و همکاران ، 2011 ؛ مورنو و همکاران ، 2011). نتیجه این تحقیق نشان می دهد که گوش دادن به موسیقی بلکه درگیری فعال با موسیقی به صورت دروس موسیقی ، گاه تأثیر مثبتی بر هوش و عملکردهای شناختی می گذارد ، اگرچه چنین نتایج همیشه تکرار نمی شوند. یک بحث مهم در این زمینه این است که آیا آموزش موسیقی مهارتهای خاصی را افزایش می دهد یا منجر به افزایش جهانی و خاص در توانایی های شناختی می شود ، که با یک ضریب هوشی عمومی سنجیده می شود.

برای کودکان ، دروس موسیقی به عنوان مدرسه اضافی عمل می کند - نیاز به توجه متمرکز ، حفظ کردن و تسلط مترقی یک مهارت فنی. بنابراین احتمالاً مهارتهای انتقال عملکرد اجرایی ، خودکنترلی و توجه متمرکز به نتایج بهتر در سایر افراد و در نهایت در نمرات بالاتر ضریب هوشی عمومی تبدیل می شود. ضریب هوشی عمومی به طور معمول با ماتریس پیشرونده Raven مورد آزمایش قرار می گیرد (Raven، 1976) ، اگرچه انواع مختلفی از هوش نیز می تواند در آزمایش های خاص آزمایش شود. این آزمایشات به انواع مختلفی از عملکردهای شناختی مانند ارائه تعاریف از کلمات یا تجسم اشیاء سه بعدی از نمودارهای دو بعدی نیاز دارند و به عنوان شاخص خوبی از مهارت های ریاضی ذهنی و استدلال غیر کلامی در نظر گرفته می شوند. به عنوان مثال ، Forgeard و همکاران. (2008) دریافت که تمرین یک ساز موسیقی باعث افزایش عملکرد در آزمون Raven's Matrices می شود ، که می تواند نشان دهد مهارت استدلال غیر کلامی در کودکانی که آموزش موسیقی دارند بهتر است.

سنجش هوش به معنای بحث حساس در مورد تمایل ژنتیکی و تأثیر محیط زیست و توانایی های کسب شده از تجربه است. شلنبرگ خاطرنشان کرد که کودکانی که توانایی های شناختی بالاتری دارند ، بیشتر می توانند درسی از موسیقی درس بگیرند و این واقعیت می تواند مطالعات سوگیری را انجام دهد که در آن شرکت کنندگان به طور تصادفی به موسیقی یا شرایط کنترل اختصاص نمی یابند (شلنبرگ ، 2011a). به همین ترتیب ، همچنین زمینه اقتصادی - اجتماعی بر احتمال دسترسی کودکان به آموزش موسیقی تأثیر می گذارد (Southgate and Roscigno، 2009؛ Young et al.، 2013). با کنترل این عامل بالقوه مخدوش ، شلنبرگ (2006) با همبستگی مثبت بین درس موسیقی و ضریب هوشی در کودکان 6-11 ساله گزارش داد و نشان داد که گرفتن دروس موسیقی در کودکی عملکرد تحصیلی و ضریب هوشی را در بزرگسالی پیش بینی می کند (داشتن درآمد ثابت خانواده و آموزش والدین). در یک مطالعه دیگر ، دو گروه از افراد 6 ساله مورد آزمایش قرار گرفتند که یکی از آنها 36 هفته کیبورد یا آواز خواندن را در گروه های کوچک به مدت 36 هفته (شلنبرگ ، 2004) و سایر کودکان درام درام گرفتند. دومی افزایش مربوط به ضریب هوشی در مقیاس کامل و پیشرفت تحصیلی استاندارد را نشان نداد ، اما برجسته ترین نتایج در گروه کودکانی بود که به جای درس پیانو آواز می خواندند. دستاوردهای متوسط ​​اما مداوم در هر چهار شاخص ضریب هوشی (IQ) ایجاد شد ، از جمله درک کلامی ، سازماندهی ادراکی و آزادی از پریشانی و سرعت پردازش ، نشان می دهد که آموزش موسیقی دارای اثرات